بقعه شیخانور یا شیخ زاهد گیلانی مربوط به اواخر سده ۹ ه‍.ق است و در شهرستان لاهیجان ، روستای شیخانور واقع شده و این اثر در تاریخ ۵ دی ۱۳۴۷ با شمارهٔ ثبت ۸۲۴ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است . بقعه شیخ زاهد گیلانی بنایی در روستای شیخانور در ۳ کیلومتری لاهیجان در استان گیلان است که بنا بر برخی منابع آن را مدفن شیخ تاج‌الدین ابراهیم ملقب به شیخ زاهد گیلانی از عرفا و دراویش بزرگ و از استادان شیخ صفی‌الدین اردبیلی دانسته اند .
این بنا دارای یک گنبد هشت ترک فیروزه‌ای بوده و در میان مزارع برنج و چای و جنگل احاطه شده است و از مقاصد گردشگری استان گیلان است . وفات شیخ زاهد در سال ۷۰۰ قمری بود و او را در حوالی سیاهورود در ناحیه غربی گیلان دفن کردند . بنابر برخی روایات بعدها در سال ۸۹۲ قمری سلطان حیدر صفوی به سبب خوابی که دیده بود ، با معماران و نجاران خود که از شهر شیروان با کشتی به گیلان منتقل کرده بود این بنا را ساخت و جسد شیخ را به آن جا منتقل کرد .
بنای بقعه دارای دو اتاق مربع و مستطیل شکل در کنار است . در سمت شمال ، ایوان طویلی با هفت فیلپا قرار دارد . در شرق حرم ، ایوانی با شش فیلپا و در حاشیه و قسمت جنوبی همین اتاق نیز ایوان دیگری با شش فیلپا دیده می‌شود . ازاره دیوارهای ایوان‌ها تا ارتفاع ۱۱۵سانتی متر با کاشی کاری هفت رنگ عصر قاجار تزیین شده است و طاقچه‌هایی با طاق جناقی در قسمت‌های مختلف ایوان به چشم می‌خورد .
بنا دارای گنبد هرمی و هشت ترک است که شیب تند آن به دلیل عبور سریع آب باران ساخته شده است . سطح حره را با کاشی کاری زرد و آبی ، سفید و سیاه ، با نقوش سنتی و گل دار پوشانده‌اند . اطراف گنبد و دیگر نقاط بنا را با سفال پوشش داده‌اند . این بنا متعلق به قرن نهم قمری بوده و دارای شماره ثبت ملی ۸۲۴ از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور است .